Toprak damlı evlerin, toprak kokan meydanların ve tozlu, çamurlu sokakların çocukları “kak” kelimesini bilir. Kak, her tür meyvenin kurusuna verilen addır.

Hürriyet’te çalıştığım dönemdi ve yıl 1989’du. ANAP’ın Basından Sorumlu Devlet Bakanı Mehmet Yazar, (nezaketiyle ve güler yüzüyle hatırladığım beyefendi bir siyasetçiydi) Ankara’nın 5 yıldızlı bir otelinde haber ajanslarının temsilcilerini ağırladı. Hürriyet Haber Ajansı Ankara Temsilcisi olarak davetliler arasındaydım. Menüde çikolata soslu ıstakoz vardı.

Her sabah sizin için bulut hazırlandığını ve yataktan kalkar kalkmaz başucunuzda bir bulutun asılı halde sizi beklediğini bilseniz ne yaparsınız?

“Hayatın en pahalı kazanımı bilgi ve tecrübedir. Bildiklerini başkalarına öğretmek en büyük sevaptır.”

Karaman’da Artist Mektebi olduğunu söylesem inanır mısınız? İster inanın, ister inanmayın. Söyledim bile…

Binalar yükseldikçe incelikler alçalır, binalar arttıkça nezaket azalırmış. Beton saltanatına teslim olmuş bir dünyanın gökyüzüne bakmayı unutan insanlarına dönüştük. Binalarını yükseltip, insanlığını alçaktan dönemin canlıları damgasını yemek istemiyorsak başımızı kaldırıp göğe bakmalıyız. Prof. Dr. Sadettin Ökten “İnsanın gökyüzüne bakacak vakti olmalı. Yapamadım, yetiştiremedim, hiçbir zaman bitmez.” demiş.

Ankara’nın minnacık bir kültür ve sanat adası var. Kadim şehrin kalbinde, Ulus’ta ve Hacı Bayram Mahallesi’nde. Siyasetin iç bunaltıcı ikliminden kaçmak isteyenlerin, kültürel yozlaşmanın travmalarına çare arayanların, karamsarlığa kapılanların sığınacağı bir vaha da diyebilirsiniz. Birçok Ankaralı adını bile duymamış olabilir ama 14 yıldır büyük bir oksijen çadırı gibi hizmet veriyor. Kapıları sanat tutkunlarına ardına kadar açık. Burası, CerModern.